Մենք ամսի 15-ին գնալու ենք Մեսրոպ Մաշտոցի մատենադարանը։
Ճամփորդում ենք մատենադարան
Category: Uncategorized
Ուսումնական պլան Ռուսերեմ
Անուն Ազգանուն-Գալե Մեղրունի
Դասարան-4.2
Ընտրությամբ գործունեության խումբ-կավագործություն-Մարզիկ
Լրացուցիչ խմբակ-չունեմ
Լողալ գիտե՞ք-այո
Երթուղային ծառայությունից օգտվո՞ւմ եք-ոչ
Երջանիկ խրճիթը
Զմրուխտյա գետակի վրա մի խեղճ ջրաղաց կար:
Ջրաղացի դռան առջև, կանաչ ուռենու տակ, թիկն էր տվել ջրաղացպանը և չիբուխը գոհ ծխում. էր։ Կողքին նստել էր կինը, իսկ նրանց աչքերի առջև մի սիրուն մանուկ, նրանց երեխան, խաղ էր անում:
Մեղմիկ սոսափում էր ուռենին, և ջրաղացն անուշ մտմտալով, ասես հին օրերից մի հին հեքիաթ էր պատմում:
Ինչպես եղավ, մի օր այդ սիրուն մանուկը վազելով թիթեռնիկի հետևից, հեռացավ ջրաղացից, ընկավ մացառների մեջ, անցավ ձորակից ձորակ, կորցրեց ջրաղացի շավիղը ու գնաց, գնաց, հասավ մեծ ճանապարհին, նստեց եզերքին ու լաց եղավ:
Անցավ մի քարավան. մի ուղևոր տեսավ լացող մանուկին, խղճաց, վեր առավ և իր հետ տարավ:
Տարավ իր տունը, և որովհետև զավակ չուներ, որդեգրեց նրան:
Մանուկը մեծացավ, դարձավ մի շնորհալի երիտասարդ:
Ամենքը սիրում էին նրան և ուրախանում նրա վրա, բայց նա տխուր էր, միշտ տխուր:
Երբ երեկոները մենակ նստում էր իրենց շքեղ պատշգամբում, որի շուրջը բացվում էր պարտեզը հովասուն ծառերով և կարկաչուն շատրվաններով՝ նրա հոգին սլանում էր մի ուրիշ վայր, որ հեռավոր երազի պես մեկ երևում էր, մեկ չքանում…Երևում էր մի խեղճ ջրաղաց զմրուխտյա գետակի վրա, որ օր ու գիշեր մանկության պես սիրուն մի հին հեքիաթ էր պատմում, տեսնում էր երկու հարազատ դեմքեր՝ նստած կանաչ ուռենու տակ. մեկը մտքի մեջ ընկած չիբուխ է ծխում, մյուսը արցունքոտ աչքերով նայում է հեռուն:
-Ինչո՞ւ ես տխուր, իմ որդի, -ասում էր հարուստ հայրը նրան.-ի՞նչդ է պակաս, թե՞ սեր ունիս մի աղջկա, հայտնի՛ր, թե ինչ կա…
Եվ խնջույք էր սարքել բարի հայրը որդուն ուրախացնելու համար. դահլիճները լուսավորված էին ջահերով. նազելի աղջիկները պատել էին երտասարդի շուրջը, ասում էին ու ծիծաղում:
Եվ երիտասարդը մի օր զգույշ դուս ելավ դահլիճներից, անհայտացավ խավարի մեջ ու էլ չվերադարձավ:
Նա գնաց, շրջեց, թափառեց շատ ու շատ տեղեր, հարցուփորձ արավ և մի օր վերջալույսի շողերի տակ տեսավ զմրուխտյա գետակի վրա մի խեղճ ջրաղաց: Տեսավ՝ ջրաղացին կռնակը տվել է մի հին խրճիթ, որի բուխարիկից մարմանդ ծուխ է ելնում:
Մոտեցավ խրճիթին, կամացուկ նայեց լուսամուտից ներս. նստել էր մի ալևոր մարդ և մտախոհ չիբուխ էր ծխում. մի երերուն պառավ ցամաքած ձեռքերով սեղան էր փռում:
Երբ նրանք հացի նստան, պառավը վերցրեց մի կտոր հաց ու ասավ.
-Ա՛յս էլ որդուս բաժինը:
-Ա՜յ կնիկ, այս քանի տարի է, միշտ էլ որդուս բաժինն ես պահում ու առավոտ անծանոթ անցորդներին տալիս…
Հե՜յ, մեր որդին էլ չի գա:
-Ա՜յ մարդ, Աստված գիտե, մեր որդին հիմի ո՞ր պատի տակ կուչ է եկել. ուրիշի մոր ձեռքին է նայում, կարող է այն մոր տղան էլ հեռու տեղ է, ու ես նրան իմ որդու բաժինն եմ տալիս. ի՞նչ իմանաս, կարող է նա էլ իմ որդուն իրենի բաժինն է տալիս…
Այդ միջոցին ներս ընկավ որդին, գրկեց մորն ու հորը, համբուրեց և լացեց:
-Ա՜, ա՜ , մեր որդին,- բացականչեցին ծերունիները և գրկներն առան իրենց կորած, կարոտած որդուն և լաց եղան:
Օջախի մեջ կարմիր կրակը ուրախ-ուրախ թևին է տալիս, պայծառ ու տաք ժպիտով լցնում է երջանիկ խրճիթը:
Ջրաղացը անուշ-անուշ մտմտալով, մանուկ օրերից մի հեքիաթ է պատմում՝ մանկության պես սիրուն , մանկության պես ոսկի…
Առաջադրանքներ
- Պատմվածքից դո՛ւրս գրիր համեմատությունները։
Մանկության պես սիրուն , մանկության պես ոսկի։ - Ընդգծված բառերը փոխարինի՛ր հոմանիշներով։
- Տրված արահայտությունները գրի՛ր մեկ բառով․ թևին տալ, ներս ընկնել, լաց լինել, թիկն տալ։
թևին տալ-թռչել
ներս ընկնել-մտնել
լաց լինել-լացել
թիկն տալ-հենվել - Տեքստից դուրս գրի՛ր ուրիշի ուղղակի խոսք արտահայտող նախադասությունները։
ի՞նչ իմանաս, կարող է նա էլ իմ որդուն իրենի բաժինն է տալիս: - Առանձնացնել բացականչական և հարցական նախադասությունները․ դիտարկի՛ր դրանց իմաստային տարբերությունները և կետադրությունը։
Զմրուխտյա գետակի վրա մի խեղճ ջրաղաց կար:
Ջրաղացի դռան առջև, կանաչ ուռենու տակ, թիկն էր տվել ջրաղացպանը և չիբուխը գոհ ծխում. էր։ Կողքին նստել էր կինը, իսկ նրանց աչքերի առջև մի սիրուն մանուկ, նրանց երեխան, խաղ էր անում:
Մեղմիկ սոսափում էր ուռենին, և ջրաղացն անուշ մտմտալով, ասես հին օրերից մի հին հեքիաթ էր պատմում:
Ինչպես եղավ, մի օր այդ սիրուն մանուկը վազելով թիթեռնիկի հետևից, հեռացավ ջրաղացից, ընկավ մացառների մեջ, անցավ ձորակից ձորակ, կորցրեց ջրաղացի շավիղը ու գնաց, գնաց, հասավ մեծ ճանապարհին, նստեց եզերքին ու լաց եղավ:
Անցավ մի քարավան. մի ուղևոր տեսավ լացող մանուկին, խղճաց, վեր առավ և իր հետ տարավ:
Տարավ իր տունը, և որովհետև զավակ չուներ, որդեգրեց նրան:
Մանուկը մեծացավ, դարձավ մի շնորհալի երիտասարդ:
Ամենքը սիրում էին նրան և ուրախանում նրա վրա, բայց նա տխուր էր, միշտ տխուր:
Երբ երեկոները մենակ նստում էր իրենց շքեղ պատշգամբում, որի շուրջը բացվում էր պարտեզը հովասուն ծառերով և կարկաչուն շատրվաններով՝ նրա հոգին սլանում էր մի ուրիշ վայր, որ հեռավոր երազի պես մեկ երևում էր, մեկ չքանում…Երևում էր մի խեղճ ջրաղաց զմրուխտյա գետակի վրա, որ օր ու գիշեր մանկության պես սիրուն մի հին հեքիաթ էր պատմում, տեսնում էր երկու հարազատ դեմքեր՝ նստած կանաչ ուռենու տակ. մեկը մտքի մեջ ընկած չիբուխ է ծխում, մյուսը արցունքոտ աչքերով նայում է հեռուն:
-Ինչո՞ւ ես տխուր, իմ որդի, -ասում էր հարուստ հայրը նրան.-ի՞նչդ է պակաս, թե՞ սեր ունիս մի աղջկա, հայտնի՛ր, թե ինչ կա…
Եվ խնջույք էր սարքել բարի հայրը որդուն ուրախացնելու համար. դահլիճները լուսավորված էին ջահերով. նազելի աղջիկները պատել էին երտասարդի շուրջը, ասում էին ու ծիծաղում:
Եվ երիտասարդը մի օր զգույշ դուս ելավ դահլիճներից, անհայտացավ խավարի մեջ ու էլ չվերադարձավ:
Նա գնաց, շրջեց, թափառեց շատ ու շատ տեղեր, հարցուփորձ արավ և մի օր վերջալույսի շողերի տակ տեսավ զմրուխտյա գետակի վրա մի խեղճ ջրաղաց: Տեսավ՝ ջրաղացին կռնակը տվել է մի հին խրճիթ, որի բուխարիկից մարմանդ ծուխ է ելնում:
Մոտեցավ խրճիթին, կամացուկ նայեց լուսամուտից ներս. նստել էր մի ալևոր մարդ և մտախոհ չիբուխ էր ծխում. մի երերուն պառավ ցամաքած ձեռքերով սեղան էր փռում:
Երբ նրանք հացի նստան, պառավը վերցրեց մի կտոր հաց ու ասավ.
-Ա՛յս էլ որդուս բաժինը:
-Ա՜յ կնիկ, այս քանի տարի է, միշտ էլ որդուս բաժինն ես պահում ու առավոտ անծանոթ անցորդներին տալիս…
Հե՜յ, մեր որդին էլ չի գա:
-Ա՜յ մարդ, Աստված գիտե, մեր որդին հիմի ո՞ր պատի տակ կուչ է եկել. ուրիշի մոր ձեռքին է նայում, կարող է այն մոր տղան էլ հեռու տեղ է, ու ես նրան իմ որդու բաժինն եմ տալիս. ի՞նչ իմանաս, կարող է նա էլ իմ որդուն իրենի բաժինն է տալիս…
Այդ միջոցին ներս ընկավ որդին, գրկեց մորն ու հորը, համբուրեց և լացեց:
-Ա՜, ա՜ , մեր որդին,- բացականչեցին ծերունիները և գրկներն առան իրենց կորած, կարոտած որդուն և լաց եղան:
Օջախի մեջ կարմիր կրակը ուրախ-ուրախ թևին է տալիս, պայծառ ու տաք ժպիտով լցնում է երջանիկ խրճիթը:
Ջրաղացը անուշ-անուշ մտմտալով, մանուկ օրերից մի հեքիաթ է պատմում՝ մանկության պես սիրուն , մանկության պես ոսկի… - Նկարագրի՛ր խրճիթը։
Խրճիթը գետի վրա էր ու շատ փոքր։ - Բնութագրի՛ր տղային։
Տղան միշտ տխոուր էր։ - Առանձնացրո՛ւ տղայի ծնողներին բնութագրող հատվածները։
- Պատմվածքի իմաստը արտահայտող ասացվածներ ընտրի՛ր։
- Պատմվածքը համեմատի՛ր Հ․ Թումանյանի <<Ամենից լավ տունը>> բանաստեղծության հետ
Կազմել ածանցավոր բառեր:
Քաղաք ոտ
արև ական
փոքր իկ
առու ուկ
մարդ ակ
Քաղաքական
Արևոտ
Փոքրիկ
Առվակ
Մարդուկ-Մարդիկ
Գտնել տրված բառերի հոմանիշները:
Ճանկ անհագ
Կտրիճ տնակ
Խրճիթ մեգ
Մառախուղ քաջ
Անկուշտ ճիրան
«Ես»
Վղո՜ւց, շա՜տ վաղուց, աշխարհում միայն մի բառ կար՝ «Ես»: Եթե մեկնումեկը ուզում էր ասել.«Բարև, ես եմ», -ուղղակի ասում էր՝ . «ԵՍ»: Եթե ուզում էր ասել. «Ինձ մի նարի՜նջ տուր», կամ՝ «Ի՜նչ գեղեցիկ ծառ է», «Ծիտիկը ծլվլում է», դարձյալ միայն մի բառ էր ասում՝ «Ես»:
Դա միակ բառն էր աշխարհում:
Մարդկանց մի մասը ուղղակի գոռում էր այդ բառը, մյուսները՝ շշուկով էին ասում, մի քանիսը՝ լացով, ոմանք էլ՝ ծիծաղելով: Չէ՞ որ դա մարդկանց միակ բառն էր: Իսկ կենդանիները…
Շունն ասում էր.
«Հա՜ֆ-հա՜ֆ-հա՜ֆ,
Իսկույն այգի ինձ տարեք, խոտերի մեջ բաց թողեք»:
Կատուն ասում էր.
-Մյա՜ու-մյա՜ու,
Ես ձեր քնքուշ թագուհին եմ,
Ձեր բոլորի սիրելին եմ»:
Կովն ասում էր.
«Մու-ո՜ւ-ո՜ւ-ո՜ւ…
Ես կով եմ, իսկ դո՞ւ-ո՞ւ-ո՞ւ…»:
Մտրուկն ասում էր. «Ի-հի՜-հի՜-հի՜-հի՜,
Սա իմ մայրկն է, սա էլ՝ հայրիկը»:
Խոզն ասում էր.
-Մի բլիթ տվեք դդումով,
Որ ես դառնամ կլոր-կլոր,
Բայց ինչքան էլ կլորանամ, թռչող փուչիկ չեմ դառնա:
Թրթուրն ասում էր․
-Ես փափուկ եմ։
Թիթեռն ասում էր․
-Կարևոր չէ, թե ի՛նչ եմ եղել առաջ,
Դուք տեսեք, թե ի՛նչ եմ հիմա՜․․․
Տեսեք՝ ինչպես եմ թռվռում
Արևի տակ և ստվերում։
Իսկ ձկնիկը շշուկով էր խոսում.
-Կամա՛ց շարժվեք, մի՛ աղմկեք, սո՛՜ւս…
Իմ բալիկից նամակի եմ սպասում:
Ամենքը աշխարհում ինչ-որ բան էին ասում.
Սպիտակ վարդն ասում էր կարմիր վարդին.
-Ողջո՜ւյն, կարմիր գլխարկ:
Լապտերասյունն ասում էր․
-Ես շատ եմ երկա՜ր, երկա՜ր,
Ոտքս հողի մեջ է, գլուխս՝ երկնքում։
Գնացքն ասում էր․
Հելլո՜, ես գնուեմ Բուֆալո։
Միայն մարդիկ էին անվերջ-անդադար կրկնում «ԵՍ» բառը: Երբ բոլորը միասին ասում էին այդ բառը, ստացվում էր՝ ե՜ս-ե՜ս-ե՜ս-ե՜ս:
Մի օր էլ մարդկանց գլուխն սկսեց ցավել անընդհատ ես-ես-ես-ես ասելուց ու լսելուց: Գլխացավից ու ձանձրույթից ազատվելու համար նրանք շատ էին ուզում մի նոր բառ հնարել:
Վերջապես մի մարդ, որի գլուխը ամենից շատ էր ցավում «Ես» ասելուց, գտավ այդ նոր բառը:
Կեսգիշերին արթնանալով, նա նա ինչքան ուժ ուներ գոռաց՝ «ՈՉ»: Հաջորդ առավոտ աշխարհում արդեն մի նոր բառ կար՝ «ՈՉ»:
Այդ օրվանից գլխացավով տառապող մարդիկ ես-ես-ես-ես-ես ասող մարդկանց հանդիպելիս գոռում էին՝ ո՜չ-ո՜չ-ո՜չ-ո՜չ-ո՜չ:
Սկզբում թվում էր, թե նոր բառը կոպիտ է և տհաճ, շատերը չէին էլ ուզում լսել: Բայց հետո կամաց-կամաց դադարում էին ես-ես-ես-ես ասելուց և փորձում էին մի քիչ մտածել... Ու շուտով բոլորն էլ արդեն գիտեին «ոչ» բառը և նույնիսկ հաճույքով կրկնում էին:
Իսկապես որ դա լավ բառ էր:
«Ոչ» ասելիս գլուխը իրեն կլոր էր զգում, մի բան, որ չափազանց կարևոր էր գլխի համար: Եվ հետո, այդ բառը ստիպում էր, որ գլուխն իրեն մեծ զգա, իսկ դա գլխի համար ավելի լավ չափ է, քան՝ փոքրը:
Այժմ աշխարհում ասելու և լսելու համար արդեն երկու բառ կար:
Է՜հ, եթե կա երկու բառ, ինչո՞ւ չլինի երրորդը: Ու եթե կա երեք բառ, ինչո՞ւ չլինի չորրորդը: Իսկ եթե կա չորս բառ, ապա ի՞նչն է խանգարում, որ լինեն շա՜տ ու շա՜տ նոր բառեր:
Եվ եթե կա «ես»-ը,
Ինչո՞ւ չլինի «դու»-ն,
Եթե կա «ոչ»-ը,
Ինչո՞ւ չլինի «այո»-ն,
Եթե կարող է լինել «տաք»-ը,
Ինչո՞ւ չլինի «սառ»-ը,
Կոշտն ու փափուկը, մոտիկն ու հեռուն,
Թացն ու չորը, բարձր ու ցածրը,
Ճիշտն ու սխալը, թարսն ու շիտակը,
Լույսն ու խավարը, սևն ու սպիտակը:
Այսպես, մարդիկ սկսեցին իրար հետ խոսել, հարցեր տալ ու պատասխանել: Ու մտածել, թե ինչ բան է այս աշխարհը:
Եվ մինչև հիմա էլ փնտրում են այդ հարցի պատասխանը:
Առաջադրանքներ
- Կարդա՛ հեքիաթը և դո՛ւրս գրիր հականիշ բառազույգերը:
Սառը-տաք
Ես-դու
Ոչ-այո
Կոշտն-փափուկ
Մոտիկ-հեռու
Թաց-շոր
Բարձր-ցածր
Ճիշտ-սխալ
Թարս-շիտակ
Լույս-խավար
Սև-սպիտակ - Ո՞ր բառն է աշխարհի ամենակարևոր բառը. ինչո՞ւ ես այդպես կարծում:
- Ինչո՞ւ էր <<ոչ>> ասելիս գլուխն իրեն ավելի կլոր զգում:
- Քո կարծիքով աշխարհում առաջինը ո՞ր բառերն են եղել:
- Ինչպիսի՞ն էին << ես>> բառը շշուկով կամ լացով արտասանող մարդիկ։ Բնութագրի’ր նրանց։
- Գրի’ր այն հարցերը, որոնք կուզեիր ուղղել ուսուցիչներիդ կամ մեծահասակներին:
- Ե՞րբ մարդիկ սկսեցին իրար հետ խոսել, մտածել ու հարցեր տալ:
- Ի՞նչ բան է այս աշխարհը․ շարադրի՛ր մտքերդ այս հարցի շուրջ։
Բնագիտության ֆլեշմոբ 2023
1 մակարդակ (սեպտեմբեր)
Մուտք գործեք Google՝ ձեր կատարած աշխատանքը պահելու համար։ Իմանալ ավելին
* Ցույց է տալիս, որ հարցին պատասխանելը պարտադիր է
Էլ․ հասցե*
Անուն, ազգանուն
Դպրոց
Դասարան
1․ Գազերի խառնուրդ, որի շնորհիվ Երկիր մոլորակի վրա ապրում են բոլոր կենդանի օրգանիզմները։
2. Ո՞ր գազերն են գերիշխում օդի բաղադրության մեջ, նշե՜ք ճիշտ պատասխանը՝
ա/ Թթվածին և ածխաթթու գազ
բ/ Թթվածին և ազոտ
3. Մենք օդը չենք տեսնում, բայց կարող ենք զգալ։ Ինչպե՞ս։
Փորձարարական առաջադրանք․
Փորձ 1.
Ջրի վրա դնենք փայտի կամ խցանի կտոր։ Բաժակն ուղիղ տարբերակով իջեցնենք այնպես, որ փայտի կտորը գտնվի բաժակի մեջ։ Այս դեպքում փայտի կտորը իջնում է թասի հատակը։
Կրկնենք փորձը՝ փոխելով բաժակի դիրքը։ Ջրի վրա դնենք փայտի կամ խցանի կտոր։ Բաժակը թեք իջեցնենք։ Փայտի կտորը կլողա բաջակի մեջ եղած ջրի երեսին։ Փորձի՜ր բացատրել։
Ձեր պատասխանը
Փորձ 2.
Անհրաժեշտ իրեր` երկու միանման տարաներ, տաք և սառը ջուր, փուչիկ, ապակյա շիշ։
Վերցնում ենք երկու տարա, մեկի մեջ լցնում ենք շատ տաք ջուր, մյուսի մեջ` շատ սառը(կարելի է նաև սառույցով)։ Ապակյա շշի վրա հագցնում ենք փուչիկ, շիշն իջեցնում ենք սկզբում տաք ջրով տարայի մեջ, թողնում 1֊2 րոպե, հետո` սառը ջրի մեջ։ Ի՞նչ է տեղի ունենում։ Նկարագրեք ձեր տեսածը, կարող եք ներկայացնել նաև ֆիլմի տեսքով։
Ձեր պատասխանը
Պատասխանները կարող եք ուղարկել՝ տեղադրելով տեսանյութի հղումը։
Ձեր պատասխանը
Առաջադրանքը կազմեց Շուշան Ալեքսանյանը:
Առաջարկություններ
Ձեր պատասխանը
Ուղարկել
Մաքրել ձևաթուղթը
Երբեք մի մուտքագրեք գաղտնաբառերը Google Ձևաթղթերում։
Այս բովանդակությունը չի ստեղծվել և չի հաստատվել Google-ի կողմից: Հաղորդել չարաշահման մասին — Օգտագործման պայմաններ — Գաղտնիության քաղաքականություն
Բառային աշխատանք
Գծիկի փոխարեն տեղադրի՛ր ձայնավոր հնչյուններ և յուրաքանչյուր տարբերակում ստացի՛ր երեքական բառ։
Սար, սուր, սիր
Թափ, թուփ, թով
Ծառ, ծուռ, մուռ
Թաք, թուք, թութ
Լար, լուր, լոր
Գծիկի փոխարեն բաղաձայն հնչյուններ տեղադրի՛ր և բառեր ստացի՛ր։
Խաղ, թութ, մեր, հող, սառ, կույր
Գրի՛ր բառեր, որոնց մեջ երեք ձայնավոր հնչյուն կա։
Օրինակ՝ ապակի երեխա, ապակի, աղբաման
Գրի՛ր բառեր, որոնք սկսվում և ավարտվում են ձայնավոր հնչյուններով։
երեխա, արև,ապակի
Գրի՛ր բառեր, որոնք սկսվում և ավարտվում են բաղաձայն հնչյուններով։
պատ, պող, մազ
Капитан-паук
Проснулся я рано. Солнце только стало подниматься. Вдруг вижу: спешит паучок по дереву. Вот он прикрепил свою паутину к листочку и стал ждать. Солнце поднялось выше. Дунул ветер. Он оторвал паутину, и она полетела. Паутина поднималась всё выше и выше. Паучок сидел на маленьком листочке как капитан корабля. Он, наверное, знал, куда и зачем ему лететь.
Вопросы и задания.
- Какое время года описывается в этом рассказе?
- Что делал паук?
- Что он прикрепил к листочку?
- Где сидел паучок?
- Почему рассказ называется «Капитан-паук»?
Найдите лишнее слово. Почему оно лишнее?
осень туман лес
аромат гроза поле
весна дождь сырость
лето снег поляна
зима шмель сад
Поставьте нужный знак. ? ! , .
Кто в полях шумит пшеницей …
Кто летит крылатой птицей …
Ветер …
Кто к земле деревья клонит …
Кто волну морскую гонит …
Ветер …
Отгадайте загадки:
Пусты поля,
Мокнет земля,
Дождь поливает.
Когда это бывает?
Дни стали короче,
Длинней стали ночи,
Кто скажет, кто знает,
Когда это бывает?
Он идет, а мы бежим,
Он догонит все равно!
В дом укрыться мы спешим,
Будет к нам стучать в окно,
И по крыше тук да тук!
Нет, не впустим, милый друг!
Реклама
about:blank
ПОЖАЛОВАТЬСЯ НА ЭТО ОБЪЯВЛЕНИЕ
Летит, а не птица, Воет, а не зверь.
Листья желтые летят,
Падают, кружатся,
И под ноги просто так
Как ковер ложатся!
Что за желтый снегопад?
Это просто …
По лесной
По лесной дороге шёл паучок и нёс на спине мешок из паутины. Он шёл и день, и ночь, и ещё день. Вдруг он увидел маленькую лошадку.
– Куда ты идёшь? – спросила лошадка.
– В город.
– До города далеко. Тебе помочь? – спросила лошадка.
– Помоги, – сказал паучок и сел на лошадку со своим мешком.
– Что у тебя в мешке? – спросила лошадка.
– Потом увидишь, – ответил паучок и сразу же заснул от усталости.
Лошадка поскакала по дороге. В лесу стало быстро темнеть. Лошадка остановилась. Вдруг подъехал грузовик.
– Что вы тут делаете? – спросил грузовик.
– Едем в город. Но я очень спешу, а лошадка устала, – ответил паучок.
– Садитесь ко мне в кузов, – сказал грузовик.
Грузовик поехал по дороге. И конечно же, он спросил, почему они спешат.
– Паучок, – сказала лошадка, – везёт в своём мешке что-то очень важное. Они проехали поле. Потом машина с лошадкой и паучком въехала в город. Она остановилась на большой площади. Там было много людей. Все они спешили на работу.
– Посмотрите, что я привёз! – крикнул паучок.
Он развязал свой мешок. Из мешка вылетели жёлтые листики. И сразу все поняли – наступила золотая осень.
Словарь:
паук —
мешок —
паутина —
день —
ночь —
грузовик —
листики —
Послетекстовые задания:
Ответьте на вопросы.
Кто шёл по лесной дороге?
Что нёс паучок?
Кого он увидел?
Кто поскакал по дороге?
Почему лошадка остановилась?
О чём спросил грузовик паучка?
Где остановилась машина с лошадкой и паучком?
Что крикнул паучок?
Что привёз он в город?
Какое время года наступило?
Составьте предложения со словами:
Паучок, мешок, паутина, лошадка, грузовик, осень.
Վերնագիրը` Անհատական ուսումնական պլան
Անուն Ազգանուն- Գալե Մեղրունի
Դասարան- 4․2
Ընտրությամբ գործունեության խումբ- Ռոբոտաշինություն, ռոբոտիքս
Լողալ գիտե՞ք- այո
Երկարօրյայի ծառայություն` օգտվում եմ
Երթուղային ծառայություն` երկկողմանի